కావ్యమగును

కావ్యమనగనేమి? కవితార్థమదియేమి?

కవుల కల్పనందు కలిమియేమి?

కల్లలెరుగనట్టి కమనీయభావాల

కదలు మాటగాదె కలిమి యనగ.

కలిమి పొందలేక కవితయై కదలాడు..

కలసి పంచుకొనగ కావ్యమగును.

చిత్రము

మిన్నుల తారక మెరయగ

కన్నుల కదలాడె మోము కమనీయమ్మై,

వీనుల విందుగ వింటిని

తేనియలూరెడు స్వరములు తీయని మదిలో.

కలదను భావము కదలగ

కలబోసెను మధురోహల కవనములెన్నో,

కలగా మిగిలెను కలయిక

కలవరమందెను హృదయము కన్నీరొల్కెన్.

చల్లని వెన్నెల చి౦దెడు

కలువలరేడైన గాని కలవర మొందున్,

నల్లని మబ్బులు క్రమ్మిన

చెలికత్తెను చేరలేక.. చిత్రము గాదే!

ఆత్మీయులు...

(వివిద రకాల మనుష్యులు, మనస్తత్వాలు చూసినపుడు నాకనిపించిన భావం ఇలా... )

నేను నేననువారు, నీవు నీవనువారు

వెలయుచుండిరిచట వేలవేలు,

నేను నేనేయంచు నీవేమి కాదన్న

వీరులున్ గలరయ్య వెతికి జూడ,

మనము మనమనుచు మాటలాడెడివారు

మానవమతులు యిమ్మహినగలరు,

మాటలాడగబోవ మాకేదొయగునంచు

పట్టనట్టియువారు పలువురుండు.

ఇట్టిఘనులు ఇంక ఎందరున్నను గాని

నీవు నేనె, నేనె నీవు యనుచు

అంతరమ్మెరుగని ఆత్మీయులే కద

భువిని దివిగ జేయు పుణ్యమతులు.

శుభాకాంక్షలు

ఈ రోజు నాకు ప్రియమైన, నా చెల్లెలు పుట్టినరోజు. నా చెల్లెలికి జన్మదిన శుభాకాంక్షలతో.......

తీయని నీ జీవితమున

మాయని మమతల మధువును మది నింపగా,

హాయిని గూర్చును సతతము

ఆయుష్మాన్భవతి.. యంచు ఆశీస్సులివే.

మా మేనకోడలు వాళ్ళ స్కూల్లో పద్యాల అంత్యాక్షరి పోటీలకు వెళ్తూ,

'ట'కారంతో మొదలయ్యే పద్యం చెప్పు మామయ్య అన్నపుడు సరదాగా చెప్పిన పద్యం.

టక్కరివేషములేయుచు

చక్కగ చదువంగ సుoత సమయము లేకన్,

మిక్కిలి భారమ్ము యనుచు

గ్రక్కున పొత్తము విడుచుట గర్హ్యమ్బగురా!

మల్లె మనసు

చిన్నారి చిందించు చిరునవ్వు సిరిమల్లె

కలల కన్నెమనసు కాడ మల్లె.

లేతభావమ్ముల లేలేత పూతలు

ప్రతిఫలింప జేయు పసిడిమల్లె.

వలపు వన్నెలు చిందు వనిత మదిని పొంగు

ఊహలందు విరియు బొండు మల్లె.

తనువు తాపమునంత దరికి చేరగజేసి

దూరమ్ము చేయునే దుడుకు మల్లె.

మల్లె మనసు జూడ మమత విరియ జేయు

మమత విరియజేయు మనసు మల్లె.

మల్లెపూవు వంటి మనసు కలిగెనేని

మదిని విరియు నెపుడు మల్లె తోట.

సుమిత్రా....

ఇనుడస్తాద్రికి జనుచున్

గనె నా హ్రుద్ఫలకమందు కాంతులనేవో,

తననే మించుచు వెలిగెడు

నినుగని మురిసెన్ యచ్చట, నిజము సుమిత్రా!

తప్పు-ఒప్పు

తాము చేయబోవ తప్పు కానే కాదు

ఒరులు అదియె జేయ ఒప్పు కాదు.

తప్పుఒప్పులిలను తర్కించ తరమౌనె!

విశదపరతు నేను విను సుమిత్ర!

స్నేహం

స్నేహమ్మొక అమృతమది,

మోహాతీతపు బంధము మోదమె యిచ్చున్.

ఆహా ! అద్భుతమౌ అహ

రహమున్ వికసించెడు అతులిత సుమమే !

జగతిన మరువగలేనిది

జగములకే వెలుగునిచ్చు, జననిని మించన్

యుగములకైనను వీడని

గగనాధిక స్నేహబంధ కలిమియునొకటే.

అమ్మ - ఆలి

అమ్మ అనెడు మాట అవనీ తలంబున

మధురమైన పాట మల్లె తోట

అమ్మ పిదప తోడు ఆలి అమ్మగయున్న

అవని చిన్నబోవు ఆమె జూచి

* * *

దినమెటులైనను గడచును

దినమంతటి శ్రమదీర్చెడు దిక్కెవరన్నన్

మనసెరుగుచు మమతనిడుచు

అనురాగము పంచునట్టి ఆలియె ఎపుడున్

ప్రణతులు

ఏ పుణ్యచరణాలు చేరినయంతనే

పదునాల్గు లోకాలు పరిఢవిల్లు,

ఏ పాద ధూళి సోకినయంతనే నాదు

తనువెల్ల పులకించి తనివి తీరు,

ఏ పద పీఠము ఈ హృది నిల్పగ

ఆనంద సంద్రాన అలలు పొంగు,

ఏ పద ద్వయమును ఈ చేత తాకంగ

కరతలమ్మంతయు కాంతులీను,

అట్టి నీ పదముల కడకు చేరినయంత

సకల శుభములమర సౌఖ్యమందు

పుణ్య చరిత కొలిచి పునీతంబయ్యెద

ప్రణతులందుకొనుము పావనాంబ!